१.

तू मिश्या पांढऱ्या करतोस
यातच सगळं काही आलं

२.

तुला अख्खंच्या अख्खं शेत हवं आहे
पिकलेल्या वा वाळलेल्या पिकासह
नि सावलीसकट संपूर्ण झाडही 

केवळ ही दोन वाक्यं 
लिहिली असती तरी 
पुरे झाले असते
तुझ्याबद्दलचे सांगणे माझे

पण तू तर
सरतेशेवटी सर्वव्यापी 
होत चालला आहेस
तुझाच वास येतो आहे
जळी स्थळी काष्ठी पाषाणी

मी तो अनुभवतो आहे
इथे बसून
या पृथ्वीवरल्या अडगळीत 

३.

एक एक पापुद्रा
सोलून काढल्यासारखं
मी तुला सोलून पाहिलं
तर तुझा लिबलिबीत जीव
व्याकूळ होताना दिसतो

कशाकशासाठी तू एवढा 
होतो आहेस कासावीस 

कधीकाळी तू पृथ्वीसाठी झुरणारा
गायीच्या डोळ्यात करुणा पाहणारा
आज मात्र
किती किती चिखलात
हात माखून घेतो आहेस
किती माती गोळा करून
भरून गेले आहे तुझे असणे

काय हवंय तुला?

ही अख्खी पृथ्वी 
पादाक्रांत करायला निघाला आहेस 
हे ठीकच आहे 
पण साध्या साध्या गोष्टींना
तू टिकवून ठेवू शकत नाहीस 

तुला माहीत नाही का
पृथ्वीला प्रदक्षिणा घालण्यापेक्षा
मित्रांच्या हातात हात दिला असता तर
पूर्ण झाली नसती का तुझी प्रदक्षिणा
नि मग तुला अख्खीच्या अख्खी 
अहिल्या मिळाली असती
उद्धारासकट

मात्र तुला झालं तरी काय आहे?
की तू एकटाच उडत निघाला आहेस
आपला खोपा सोडून कुणा दूरदेशी 
त्या महाकाय अमृताच्या घड्यासाठी.

४.

तू ज्या झाडाखाली बसतोस
त्या झाडाची पानगळच होत राहते
तू ज्या नदीपात्रातून जातोस
ती नदी कोरडीठाक होत जाते
तू चालतो तो रस्ता गुंडाळून घेतोस
दुसऱ्यांना अनवाणी करून

अशा कोणत्या तृष्णेचं बी
रुजू पाहते आहे तुझ्या आत
की आता ताजमहालासाठी
तुझे डोळे दुखत राहतात

ही समूळ जमीन
तुझीच तर होणार होती
पण तुझ्या आत
विकल्पाने प्रवेश केला आहे
अन् तू भाग पाडत आहेस सगळ्यांना 
वनवास भोगण्यासाठी

तुझं काळीज 
लांडग्याचं होत चाललं आहे की काय 
काही काही कळत नाहीये मला

५.

मैत्री आणि शत्रुत्व
ही परस्परांची भिन्न टोकं आहेत दोन

तू टिकवू शकत नाहीस मैत्रीचं मडकं कायम
ते पुरेसं भाजण्याआधीच तू फोडून टाकतोस 
नि भिरकावून देतोस खापरं मैत्रीच्या स्मशानात

६.

अलीकडे तू मैत्रीची 
नव्याने व्याख्या करतो आहेस

पाण्यात चेहरा पाहून
नसतो अंदाज येत पाण्याच्या खोलीचा
तू तुझ्या चेहर्‍याच्या आड
आणखी किती दशासने घेऊन
तू उभा आहेस या मैत्रीच्या शेतात

मैत्रीचा गहू उगवण्याआधीच
तू त्याच्या ओंब्या ओरबाडून 
घेत राहतोस स्वतःच्या ओच्यामध्ये 

तसं तर एकाच ताटात
भाकर मोडून खाण्याची 
गोष्ट होती आपली
तर तू भाकरीसकट ताट उचलून
एकट्यानेच खात बसला आहेस
आतल्या घरात

काय खरं आणि काय खोटं
याच्या सीमारेषा
तू स्वतःच्या स्वतः ठरवतो आहेस

तुला माहीत असायला हवं होतं
त्याही पलीकडे एक अनभिज्ञ प्रदेश
असतोच असतो प्रत्येकाचा आपला
तिथे आपण भेटलो असतो खरंतर संपूर्ण

पण तुला कसली तरी घाई झाली आहे 
अज्ञात आणि कल्पिताच्या मधोमध
घर उभं करण्याची तुझं

७.

काय असतं ना
प्रत्येकालाच हा पहाड पार करायचा असतो
प्रत्येकालाच पलीकडच्या प्रदेशात जाऊन
पहुडायचं असतं शेषशायी
पहायचाच असतो रात्री खेळ चांदण्यांचा
परतून परत यायचं नसतंच कुणालाही
हात सुटून मागे पडलेल्या घराच्या वाटेनं

तशा पेशीच जन्म घेत राहतात 
प्रत्येकाच्याच आतमध्ये

याचा अर्थ असा नाही की
परतीचे दोरं कापून
मागच्यांना मागे टाकून 
पुढे निघून जायचे असते

सगळेच काही तुझ्यासारखे
उजेडावर स्वार होऊन
चालू शकणारे नसतात
नसतात तुझ्यासारख्या वाटा
फुटून आलेल्या प्रत्येकाच्या पुढ्यात

जो तो चालतच असतो
आपापल्या परीने लांघून जात असतो
त्यांच्या पुढ्यात उभा ठाकलेला पहाड

तू मात्र त्यांच्या डोळ्यातली
फुलं खूडून
निघाला आहेस एकटाच

तुला कुठे पोहचायचे आहे 
त्या पलीकडच्या बाजूला
की त्याही पल्याडाच्या पलीकडे 
जे तू आम्हाला कळू दिले नाही 
आजवर 

८.

बांधकाम करायचं होतं
पण एकट्यानेच नाही

तर तू बांधत बसला आहेस 
एकट्यानेच
मजल्यावर मजले

तुला एकट्यानेच पहुडायचं होत
सगळया मजल्यांवर
ते तू कळू दिले नाही कुणालाही
की भिंतींनाही

प्रत्येकालाच थकवा आल्यावर
आरामदेही मजला हवा असतो
हे तू सोयीस्करपणे
विसरत चालला आहेस

तुझ्या शर्टाला आता
हजार खिसे फुटत आहेत

हे आता शर्टाला सुद्धा
कळत चालले आहे

९.

प्रत्येकाचीच वाट वेगळी असते
प्रत्येकाचीच नाळ तुटलेली असते 
प्रत्येकालाच मोह होत राहतो
प्रत्येकालाच हत्तीवर बसून
मुंग्यांना साखर वाटायची असते
प्रत्येकाच्याच मुठीत दगड असतात 
भिरकावण्यासाठी
प्रत्येकालाच हवा असतो 
हवाहवासा आधार 
उभं राहण्यासाठी

म्हणून तू काय
वाट वाकडी करून
सगळे शब्द गोळा करत
दुसऱ्यांच्या जीभेवर खडे पेरत राहशील

तू मोहमयी मनोहर आहेस मदमस्त
तुला मोह झाला आहे

तुला निर्गुण निराकार
होता येत नाही

हे सगळे शब्दांचेच खेळ समजून
खेळत बसला आहेस 

कवितेच्या जाळाशी
तो जाळ भयानक असतो
भाजून काढणारा

हे तुला माहीत असले तरी
तू मुठ उघडायला 
तयार नाहीयेस

१०.

माया

मोहमाया

ती कुणालाही डोळे उघडून
पाहू देत नाही स्वच्छपणे
ती भुलवते सगळ्यांना
कुणालाही तिचा थांग लागत नाही

तमोगुणाने तन्मात्रा निर्माण केल्या
असे म्हणतात

तुझ्या माझ्यात कोणती माया
उत्पन्न होत चालली आहे सांप्रतकाळी
की तू मी स्वतःच्याच प्रेमात 
पडत चाललो आहोत स्वतःहूनच

हा शाप आहे
स्वतःवरच प्रेम करण्याचा
हळूहळू आपण वाकडे होत जाऊ
अष्टावक्रासारखे

या वक्राकाराला उ:शाप नाहीये
तरीही खोड उगवते आहे 
आपल्या आत
बिन मुळाचे

११.

सैरभैर होणं
हे मी समजू शकतो
पण वैर

वैरणासारखं चघळत चघळत
रवंथ करता यायला पाहिजे होतं
नि पचवता यायला पाहिजे होतं 
हलाहल अख्खं

एक तो नीळकंठ
सगळं हलाहल पचवून
काळानिळा होणारा

आणि तू मोहमयी मनोहर
सगळ्या चराचराचा
विलयच करायला निघाला आहेस

थांब थोडा
थकला असशील तर
तुझे पाय चेपून देतो

मग निघ तू तुझ्या प्रवासाला
मी माझ्या निघेन

पृथ्वी गोल आहे
हे तुला अन् मलाही
माहीत आहे

जाताना मात्र तेवढे शर्ट
टांगून ठेवशील
एखाद्या झाडावर

अजूनही विकल्प कुणाची तरी
वाट पाहत उभा आहे
उभा राहणार आहे